Als onderdeel van een rijtje van 3 panden is dit monumentale woonhuis gebouwd in 1685. Opdrachtgever en bewoner van toen was een Lutherse Wijnkoper. Waarschijnlijk is in 1750 het achterhuis gerealiseerd.

In 1900 en 1943 hebben een aantal verbouwingen plaats gevonden. Ondanks deze verbouwingen is, in de meer dan 300 jaar historie van het pand, de indeling redelijk onveranderd, met name de centrale trap is waarschijnlijk origineel. Echter deze trap was gemodelleerd naar de veel kleinere mens uit de 17e eeuw. Daarom was de grootste opgave het inpassen van een extra trappenhuis om de toegankelijkheid tussen de 3 meest gebruikte verdiepingen te verbeteren.

Meest geschikte plek daarvoor was het verbindingsstuk tussen voor- en achterhuis. De sloop van een in 1943 gerealiseerde bijkeuken maakte de weg vrij voor het reorganiseren van het verrommelde verbindingsstuk: het inpassen van een paar grote glazen puien en het plaatsen van 2 slanke staalplaten trappen. Ondanks de beperkt beschikbare ruimte is het gelukt de trappen goed beloopbaar te maken en het geheel ruimtelijk en transparent.

De begane grond van het achterhuis is ingericht als de centrale woonkeuken. Om de prachtige stadstuin meer te betrekken tot het huis is de bestaande in 1943 gemetselde aanbouw van het achterhuis vervangen door een slanke glazen constructie. De hoekpui is volledig open te schuiven zodat de keuken drempelloos overloopt in het terras.

Met uitzondering van een enkele wand in het souterrain is de oorspronkelijk indeling van het monument gehandhaafd. Bijna onzichtbaar is een moderne elektrische- en klimaat installatie ingepast. De achterkamer van de bel etage is ingericht als bibliotheek, de ‘zaal’ in het achterhuis wordt gebruikt als salon, waarbij de betimmering na intensief kleuronderzoek en experiment in blauwe kleurnuances is geschilderd.

De 1e verdieping van het voorhuis is volledig bestemd als comfortabele slaapverdieping van de opdrachtgevers.
De voormalige rommelzolder van het achterhuis is geïsoleerd en omgebouwd tot een ruimtelijk gastenverblijf.

Om een zorgvuldig evenwicht te realiseren tussen de eigentijd en het monument, en tussen comfort en traditie is bij de verbouwing gebruik gemaakt van een breed palet aan materialen. Van RVS tot marmer, van gepatineerd messing tot gelintzaagd notenhout. Het resultaat is een weldadig familiehuis waar de historie wordt omarmd door het hedendaagse.